Pagina's

zondag 31 januari 2010

Extremisme is pas echt ongezond

Ik ken iemand (die ik verder niet bij naam ga noemen), die zich iedere dag maar weer opwindt over zijn/haar gezondheid. Daarbij worden de gekste dingen verzonnen: van het drinken van de juiste drankjes, tot het aanpassen van de temperatuur van de airco. Daar moest ik deze week even aan denken, toen Raad voor de Volksgezondheid het voorstel deed om de premie voor ze zorgverzekering te koppelen aan de leefwijze van de verzekerde. Immers, iemand die gezond leeft, hoeft minder of zelfs helemaal geen gebruik te maken van het ziekenhuis, dan iemand die ongezond leeft. En dat scheelt weer in de kosten van ons toch aal veel te duren zorgstelsel. Misschien moet de Raad voor de Volksgezondheid zelf even langs het ziekenhuis voor een 'total body check up'. Want als dit systeem wordt ingevoerd, bepaalt de zorgverzekeraar dus de prijs van mijn lichaam. Jawel... de zorgverzekeraar bepaalt straks de prijs van mijn premie en dus van mijn lichaam....

Het is natuurlijk volstrekt belachelijk, maar niet ondenkbaar: Je komt na een dag hard werken 's avonds thuis en uit de magnetron rolt precies die maaltijd die de verzekeraar voorschrijft. Hoewel... magnetroneten is natuurlijk per definitie ongezond. Of je staat in de supermarkt en je wilt een vette hap kopen. De kassa slaat dan alleen die producten aan, die verzekeraar verantwoord vindt voor jou. Of je bestelt een pizza bij de lokale pizzaria en de verzekeraar meldt keurig netjes op het schermpje van de pinautomaat of je GSM dat deze maaltijd niet verantwoord is voor je en je daarom niet bij je bankrekening kunt. U denkt dat het toekomstmuziek is? U denkt dat ik delen van het scenario uit de SF-film 'The Island' heb overgenomen? Als het aan de Raad voor de Volksgezondheid ligt, is bovenstaande geen science fiction, maar in de zeer nabije toekomst werkelijkheid.

Als ik een PIN-betaling doe, staan er direct na de betaling tientallen veiligheidsdiensten klaar, die de door mij gedane betaling tot in detail traceren. Heb ik geen producten gekocht, waarmee ik eventueel een terroristische aanslag zou kunnen plegen? Credit card betalingen idem. Als ik door de binnenstad loop, staan er tientallen camera's op me gericht, die kijken of ik geen gekke dingen ga doen. Ga ik vliegen, dan wordt elk gaatje van mijn lichaam bekeken en moet mijn bank alle betalingsgegevens van de afgelopen vijf jaar laten dien aan de Amerikaanse overheid. De Overheid is echt overal. Tot zelfs in mijn kledingkast. Overal stelt de overheid wetten en regels voor, waar ik aan moet voldoen om maar op het rechte pad te blijven. Zelf nadenken hoeft bijna niet meer. Hoewel... nadenken over welke regel of welk wetje ik nu weer overtreed... dat moet ik dan weer wel. Maar misschien wil de burger ook niet meer na hoeven denken over wat hij moet doen. ´Ik betaal belasting, dus dan moet de overheid ook maar voor mij denken´, is de gedachte van de burger.

Laat mij u vertellen dat ik het een angstaanjagend gevoel vind, dat de Overheid zó over mijn schouder heen meekijkt. Als diezelfde overheid nu ook gaat bepalen wat goed voor mijn lichaam is, is voor mij de beer los. Dat gaat mij echt veel te ver. Een verbod op het dragen van bepaalde kleding ging mij al te ver. En de verplichting om overal (ook op straat) Nederlands te spreken gaat mij ook veel te ver, omdat er zelfs blanke inheemse autochtone Nederlanders zijn die geen fatsoenlijk woord Nederlands over de lippen krijgen maar met Amerikaans-Engelse (of iets wat daarvoor moet doorgaan) termen gaan smijten. Ik heb al een biometrisch paspoort, waarin mijn bloedgroep en een vingerafdruk op een chip staan, die door iedere idioot met de juiste apparatuur op afstand uit te lezen is en zo met enig gemak mijn volledige identiteit kan kopiëren. Maar het gevoel dat de Overheid zelfs over mijn eigen lichaam gaat regeren, gaat elk fatsoen te buiten. Juist ook, omdat het de verzekeraars en de overheid gewoon te doen is om ordinair geld. Het kan de Overheid eigenlijk vrij weinig schelen hoe ik me voel. Als ik maar zo min mogelijk gebruik maar van de zorg. De zorgverzekeraar wil immers winst maken om aan het eind van het jaar de bonussen aan de bestuurders weer uit te kunnen keren. Dat is het resultaat van die geweldige marktwerking in de zorg die de VVD zo graag wilde.. Minder regels, meer zelfreguleren. Dat is goed voor de economie, zo redeneren de liberalen. Nou, bedankt jongens!

De Overheid leeft met de ongezonde gedachte dat mensen die gezond leven, vrijwel nooit gebruik maken van doktoren en ziekenhuizen. Als je gebruik maakt van doktoren en ziekenhuizen, dan zul je dat wel aan jezelf te wijten hebben, zo is de in mijn ogen waanzinnig ongezonde gedachte van de Raad voor de Volksgezondheid. Alleen ik kan al op z'n minst 4 voorbeelden in mijn directe omgeving opnoemen van op zich gezonde mensen, die zelden of nooit een glas alcohol nuttigden of een grammetje vet tot zich namen. Twee van deze vier mensen kregen kanker en zijn inmiddels niet meer onder de levenden. De derde heeft een pacemaker en slikt medicijnen tegen een hoge bloeddruk en de vierde heeft epilepsie. Het is dus pertinent onjuist om de zorgverzekeraar te laten bepalen wat ik eet en daaraan de zorgpremie te koppelen. Het is een totaal misverstand, ons opgedrongen door op geld beluste zorgverzekeraars.

Ik geef toe dat elke dag een bord friet met een forse klodder mayonaise niet best is voor je. En drie keer per week een pizza quattro stragione tot je nemen is ook niet echt aan te raden. Maar er zijn genoeg dikke mensen, die niks mankeren en die zelden of nooit gebruik maken van de zorg. Als dit systeem wordt overgenomen door minister van VWS. Ab Klink, dan pakt de overheid onschuldige burgers. Maar nog erger is dat kleine beetje privacy dat ik nog had - namelijk mijn bloedeigen lichaam -, ook is overgeleverd aan de nukken van de overheid. En dat kan toch echt niet de bedoeling zijn. Mensen, laten we nou lekker zelf bepalen wat we eten.

De persoon waarmee ik dit stuk begon, draaft erg door. Iedere middag een appeltje, wat dat is gezond. Geen vet eten. Want dat is ongezond. De omgevingstemperatuur moet precies goed zijn. Want te koud of te warm is ongezond. Geen sinasappelsap, want dat is slecht voor je tanden. Geen melk, want daar zitten teveel dierlijke vetten in en dat is ongezond. Geen stukje taart als iemand jarig is, want in taart zitten teveel calorieën. Het is bijna bij het extremistische af.

En extremisme, dat is pas ongezond.

zaterdag 30 januari 2010

Landskampioenschap AZ was een cadeautje uit Eindhoven

Als er één club uit de Eredivisie dit seizoen uit de toon valt, dan is het zieltogende AZ. Jarenlang heeft voormalig clubeigenaar Dirk Scheringa miljoenen in de club gestoken om er een topclub van te maken, dat zich kon meten met de Grote Drie: Ajax, PSV en Feyenoord. Net als in Engeland moesten er 4 topclubs komen en er werd in Zeist al gesproken over een Super Sunday; een zondag waarop de vier toppers tegen elkaar speelden: PSV tegen AZ en Ajax tegen Feyenoord of omgekeerd. En eigenlijk doet ieder jaar wel een club uit de Eredivisie een aanval op die Grote Drie, te beginnen bij FC Utrecht, daarna AZ en nu FC Twente. AZ is inmiddels onttroond als landskampioen. Ik begin zo langzaam maar zeker te geloven dat het landskampioenschap van AZ een cadeautje was uit Eindhoven.

Nederland kende immers jaren een Top-3; Ajax, PSV en Feyenoord. Deze clubs wisselden elkaar ieder jaar netjes af om het landskampioenschap en deden zowel nationaal als internationaal altijd mee om de prijzen. Ajax deed al sinds 1965 mee op de hoogste voetbalpodia en tien jaar later volgden PSV en Feyenoord. Van Feyenoord is sinds het vertrek van Jorien van den Herik niet veel meer over. Ajax is nationaal niet veel meer dan een middenmotor en PSV doet ook al niet echt meer mee op de hoogste Europese podia. In dat licht deed AZ een gooi naar de macht. AZ had een sterke financier en dus - in tegenstelling tot de Grote Drie - altijd geld in kas. Co Adriaanse maakte van AZ eigenhandig een topclub, daarin gesteund door de miljoenen van Scheringa. Adriaanse haalde op een haar na de eindstreep van het Europese bekertoenooi UEFA Cup.

Adriaanse vertrok voor het grote geld naar Portugal en AZ haalde Louis van Gaal. Een meesterzet van Scheringa. Van Gaal heeft zijn nukken, maar is een voetbalkenner in hart en nieren. Er is geen grotere voetbalkenner dan Louis van Gaal. Van Gaal is een vakman pur sang. Hij maakte Ajax landskampioen, haalde met datzelfde Ajax de Champions League binnen en maakte Ajax de beste voetbalclub ter wereld. Hetzelfde kunstje flikte hij bij FC Barcelona en op dit moment in Duitsland, bij Bayern München. Bij AZ slaagde hij er in het eerste jaar niet in het succes van Adriaanse voort te zetten. AZ werd vroeg uitgeschakeld in het Europese bekertoernooi UEFA Cup en de landstitel was verder weg dan ooit. Tot op het moment dat PSV de concentratie verloor en op de laatste dag moest worden bepaald wie de landskampioen werd. Op een haar na werd dat PSV.

Ook afgelopen seizoen speelde PSV slecht. Huub Stevens kon van de club geen eenheid maken en maakte vaak ruzie met de spelers. Het zorgde voor onrust in de spelersgroep, waarvan andere clubs maximaal konden profiteren. Stevens ging er vanuit dat hij door zijn reputatie overmacht had bi de spelers. In het buitenland - met name in Duitsland - had Stevens naam en faam opgebouwd. Met Schalke 04 won hij de UEFA Cup en FC Köln haalde hij uit het verdomhoekje om er een topclub van te maken. Stevens had succes bij Hamburger SV, maar had minder succes bij Herta BSC. PSV wist zeker in Stevens de perfecte opvolger voor Ronald Koeman te hebben. Omdat bij Feyenoord het geld op was (en nog steeds is) deden eigenlijk alleen AZ en Ajax mee om de landstitel. Ajax verloor die strijd door de gebruikelijke Amsterdamse arrogantie en bluf. Mede door de tekortkomingen van Ajax maar vooral PSV werd Louis van Gaal landskampioen. Dat moest op de laatste speeldag bepaald worden. PSV moest winnen om Ajax achter zich te houden en zo kon AZ landskampioen worden.

In alle opzichten kun je dus stellen dat het landskampioenschap van AZ een cadeautje uit Eindhoven is. Door de trainerswissel van Stevens naar Lodeweges zat er geen consistentie in het Eindhovense spel. Daar waar PSV met gemak 4 keer achtereen landskampioen was geworden en een vijfde keer er gewoon in moest zitten, lieten de Eindhovenaren het gewoon liggen en werd AZ landskampioen. Dat was niet de verdienste van Van Gaal, maar de makke van Stevens en later Lodeweges. AZ was niet "de beste van Eindhoven", "de beste van Amsterdam" of "de beste van Rotterdam", zoals Van Gaal in zijn overwinningstoespraak destijds deed geloven. AZ was de minst slechte van de vier Nederlandse clubs die om de prijzen zouden moeten strijden. Want topclubs zijn het geen van allen meer.

Feitelijk is AZ niet meer dan FC Utrecht, NAC Breda of FC Groningen; het is een prima club met in principe goed spelersmateriaal. Maar het is een middenmotor. Zeker sinds het wegvallen van Dirk Scheringa als financier. Het landskampioenschap was niet naar Alkmaar gekomen door goed spel van AZ, maar door slecht spel van Ajax en vooral PSV. Destijds werd AZ geroemd vanwege het oogstrelend voetbal (wat dat ook moge zijn) en de prachtige combinaties. Maar kijkend hoe AZ nu draait kun je alleen maar de conclusie trekken dat AZ zich niet moet richten op de Grote Drie (eigenlijk zijn het er nog maar twee), maar zich gewoon weer moet richten op die dikke laag clubs die het net niet in zich hebben om landskampioen te worden, maar ook net niet goed genoeg zijn om te degraderen en ook geen schijn van kans hebben om op het Europese voetbaltoneel iets van betekenis te spelen.

Door het wegvallen van Scheringa vertrekken nu ook belangrijke spelers uit het elftal van AZ en hebben steeds minder goede trainers zin om het elftal te trainen. Het ontslag van Ronald Koeman kwam veel te vroeg en ik durf zelfs de vraag te stellen of Ronald Koeman eigenlijk wel ontslagen had moeten worden. Het slechte spel van AZ was niet de de slechte leiding van Ronald Koeman, maar de goede leiding van Van Gaal het jaar ervóór.

En wat AZ is overkomen, dat gaat FC Twente ook overkomen.

zondag 24 januari 2010

Linkse propaganda versus rechtse vrijheid van meningsuiting

Deze week was de week van de PVV. Het showproces tegen Geert Wilders is begonnen en het omroepbestel gaat op se schop. Het kan niet anders of de populistische PVV heeft er weer een paar zetels bij gesprokkeld. Je kon deze week de televisie niet aanzetten, of je kreeg de peroxide pruik van Wilders te zien. De journalistiek maakt onophoudelijk reclame voor de PVV en nog vindt de PVV het niet genoeg. Het begint linkse trekjes te krijgen.

Het was wijlen Pim Fortuyn die destijds al vond dat de Nederlandse televisie niet genoeg aandacht aan hem schonk. Hij had niet de miljoenen tot zijn beschikking die Geert Wilders nu heeft, dus moest hij het over een andere boeg smijten. Om zoveel mogelijk gratis reclamezendtijd te krijgen, beschuldigde hij de Nederlandse Publieke Omroep van teveel linkse trekjes. Daarnaast vond hij de journalisten van de NPO ook te kritisch en dat associeerde hij ook met 'links'. Terwijl hij daarmee eigenlijk alleen maar de VARA aanviel. Maar de enorme aanhang van Fortuyn liep als een kip zonder kop achter hem aan en begon de Publieke Omroep ook te beschuldigen van linkse trekjes. Zowel Fortuyn als zijn aanhang hebben nooit echt uit kunnen leggen waarom de Publieke Omroep links was en wat er nou zo links was. Het leverde ze wel een Publieke Omroep met een enorme schuldgevoel op. De Publieke Omroep sloeg terug met slagzinnen als 'van iedereen, voor iedereen' en 'het nieuws van alle kanten'. Fortuyn stierf en Wilders nam het stokje van hem over.

Wilders ging handig door op de door Fortuyn ingeslagen weg: Ook Wilders bleef de Publieke Omroep onophoudelijk beschuldigen van linkse trekjes. Door Wilders en de zijnen te laten zien dat de omroep ook het rechtse geluid wil laten klinken, kregen Wilders en de zijnen een podium en is de journalistiek in Nederland verworden tot een reclamecaravaan van Wilders, zijn PVV en zijn aanhangers. Wilders om onophoudelijk op televisie met gratis reclame en domme uitspraken. In eerste instantie kkwam Wilders nog op televisie met markante uitspraken. Zijn uitspraken werden steeds harder, bevatten steeds meer haat naar andere bevolkingsgroepen en werden steeds discriminerender van aard. Toen de Publieke Omroep deze uitspraken niet meer overnam, smeet de strateeg Wilders het over een andere boeg en begon, net als Fortuyn, de Publieke Omroep te beschuldigen van linkse trekjes. Hij wist dat de Publieke Omroep graag onafhankelijk wilde zijn en dat diezelfde Publieke Omroep daarom maar hele actualiteitenrubrieken, nieuwsuitzendingen en documentaires ging uitzenden met hem als voorbeeld. Om maar alsjeblieft niet de naam te krijgen te links te zijn.

Wilders heeft diverse keren aangegeven dat hij de Publieke Omroep geen geld meer heeft, als hij aan de macht komt. Wilders vindt dat het linkse geluid uit Hilversum moet stoppen en daarna krijgen ze pas weer geld. En daar schrok men in Hilversum helemaal van. Want in Hilversum teert men jaarlijks op een zak geld van pl/min 800 miljoen euro en dat geld verdwijnt als ze niet genoeg aandacht schenken aan Wilders en zijn PVV. Dat noem ik pas een dreigement. Maar dan nog iets: Deze week kwam ook PVV Tweede Kamerlid Tony van Dijk naar buiten met het stoppen van geld geven aan perscentrum Nieuwspoort in Den Haag. Dat zou ook te links zijn en dus mogen die ook geen geld meer krijgen. Iedereen die tegen Wilders, zijn PVV of zijn standpunten is, wordt zo de mond gesnoerd. Cabaretier Herman van Veen en misdaadjournalist Peter R. de Vries ontvingen doodsbedreigingen nadat ze zich openlijk hadden uitgesproken tegen Wilders en zijn ideeën. Ook cabaretier Jörgen Raymann, advocaat Gerard Spong en oud-Tweede Kamerlid Mohammed Rabbae zijn uitgemaakt voor alles wat maar enge ziektes heeft en met de dood bedreigd. Zij hebben immers aangifte gedaan tegen Wilders, waaruit het showproces kwam dat deze week startte.

Saillant detail; Wilders wordt in dit showproces bijgestaan door topadvocaat Bram Moszkowitz. En Bram Moszkowitz stond eerder topcriminelen als Klaas Bruinsma, Willem Holleder en Desi Bouterse bij. In dit illustere rijtje komt dus ook Geert Wilders. Ik wil niets suggereren. Het is alleen maar het opnoemen van feiten.

Beste meneer Wilders; Als je als Partij voor de VRIJHEID de VRIJHEID VAN MENINGSUITING propageert, dan geldt dat niet alleen voor jou, maar ook voor anderen. Als je als Partij voor de VRIJHEID de VRIJHEID VAN MENINGSUITING propageert, dan mogen mensen de heilige boeken lezen die ze willen lezen en dan mogen mensen die links zijn, het linkse geluid laten horen (misschien kan iemand mij uitleggen wat dat linkse geluid dan is). Vrijheid van meningsuiting geldt niet alleen voor jou, als PVV'er. Als dat zo zou zijn, dan belandt je in een dictatuur. Dezelfde dictatuur als waar je nu Noord Korea, Venezuela en Iran van beschuldigd. Vrijheid van meningsuiting houdt niet in dat je de Nederlandse Publieke Omroep vermaakt tot jouw eigen propagandamachine. Eerst beschuldig je ze van teveel linkse propaganda. Nu is de Publieke Omroep meer een rechtse propagandamachine geworden, onder het mom van de 'vrijheid van meningsuiting'. Niet het gesprek aangaan, maar elkaar allerlei enge ziektes tot zelfs de dood toewensen is geen vrijheid van meningsuiting. Dat is ronduit beledigend, haatzaaiend en discriminerend. Op deze manier ga je niet met elkaar op een normale manier het gesprek aan over elkaars visie op de samenleving. Nee, je propageert geweld en vindt het goed, dat ze de tegenpartij de mond snoert. Op deze manier vermijdt je ieder gesprek en ga je zelden of nooit het debat aan met je tegenstanders. Je blijft maar roepen vanuit je ivoren toren dat de tegenstander te links is. Hoeveel gratis reclame die tegenstander ook voor je maakt. Meneer Wilders; uw volgelingen zijn kippen zonder kop. Dat is niet erg. Erger is, dat uw volgelingen tegenstanders met de dood bedreigen als ze het niet met u eens zijn.

Lekkere democratie staat u voor, meneer Wilders.

zondag 17 januari 2010

Balkenende sterft een politieke dood in Uruzgan

Afgelopen week hing het Kabinet Balkenende IV met daarin CDA/PvdA/CU aan een zijden draadje. Balkenende vond de kritiek van de Commissie Davids onterecht en haalde zich daarmee de woede van de PvdA op de hals. De PvdA vond dat hij teveel deed alsof het huidige Kabinet ook het Kabinet was, dat de oorlog goedkeurde. Terwijl de PvdA altijd tegen de oorlogen in Irak en Afghanistan is geweest. Balkenende bond uiteindelijk in. Met als gevolg het begin van het einde van het Kabinet Balkenende IV en een enorme kans voor de PvdA om het CDA terug te pakken. Dit alles resulteert in een strategisch politiek schaakspel, waarbij elke generaal zou verbleken.

In 2003 nam de meerderheid van de regering het besluit de VS te steunen in de oorlogen tegen Irak en Afghanistan. Achteraf kun je stellen dat die steun geen goed idee was. Maar Balkenende had Nederland inmiddels verkocht als het schoothondje van de oorlogszuchtige George W. Bush, en trok schouder aan schouder ten strijde tegen massavernietigingswapens. Alleen zijn die massavernietigingswapens nooit aangetroffen, maar zuigen de VS het land wel leeg aan olie. Dat de oorlogen niet gingen om het brengen van democratie (immers, er zijn nog steeds dictatoriale regimes actief in Zimbabwe, Angola, Noord-Korea, Iran, Venezuela, enz enz) of het scheppen van meer vrijheid voor de inwoners (immers, het land is hopeloos verdeeld en verschillende etnische groepen smijten elkaar iedere dag met bommen om de oren). Stabiliteit in het land is er nauwelijks (met iedere dag honderden doden) en het land behoort tot de gevaarlijkste gebieden ter wereld. Een slangenkuil vol met Boa Constrictors is zelfs nog veiliger dan een wandelingetje door de wijk Sadr Stad, één van de dodelijkste plekken op aarde.

Waarom Bush naar Irak wilde is duidelijk; naast dikke oliebelangen wilde Saddam Hoessein ook de Amerikaanse Dollar inruilen voor de stabielere Euro. Als Saddam dat had gedaan, had de hele Arabische wereld gevolgd, met als gevolg dat de Amerikaanse Dollar als wereldmunt niets meer voorstelde. Daarmee zou ook de rol van de VS als politieman van de wereld zijn uitgespeeld. De VS zouden met al hun wapentuig en inlichtingendiensten niets meer voorstellen. En dat konden de VS niet pikken.

Landen als Portugal, Verenigd Koninkrijk Spanje, Italië en ook Nederland steunden de oorlog. Landen als België, Duitsland en Frankrijk waren mordicus tegen. België was uit principiële reden tegen; Duitsland en Frankrijk hadden in de jaren voorafgaand aan de oorlog voor miljarden aan wapentuig verkocht aan Irak en wilden dus niet tegen hun eigen wapens gaan vechten. Maar Nederland deed mee. En dat, terwijl in de weken voorafgaand aan de oorlog steeds duidelijker werd dat de uitspraken over massavernietigingswapens slechts geruchten waren en de foto's die als bewijsmateriaal dienden, waren nagemaakt. Op één satellietfoto was een heel konvooi vrachtwagens te zien, dat zware wapens vervoerden. Toen de satelliet 5 minuten later op dezelfde plek dezelfde foto maakte, waren de vrachtwagens in een straal van 100 kilometer niet meer te bekennen. Volgens Collin Powell, destijds minister van Defensie van de VS, omdat de Irakezen waren gevlucht voor wapeninspecteurs. Maar een vrachtwagen die zich binnen vijf minuten 100 kilometer kan verplaatsen, moet nog worden uitgevonden worden. Zo'n vrachtwagen gaat namelijk sneller dan een Boeing 747, die een maximum snelheid van 1.000 km/u haalt.

Het bewijsmateriaal was dus flinterdun en bovendien nagemaakt. Maar Balkenende meende dat Nederland mee moest doen. Hij kon destijds al geen regie nemen in de discussie en stuurde 200 soldaten de dood in. Hij kreeg er een post bij de NAVO voor terug en Bush kwam Nederland twee keer bezoeken. Balkenende werd hartelijk onthaalt op het Witte Huis, waarna Jaap de Hoop Scheffer zes jaar de hoogste baas van de NAVO mocht spelen. Balkenende mocht ineens meepraten op alle belangrijke internationale conferenties, zoals die van de G-20. Balkenende werd tot twee keer toe naar voren geschoven voor een hoge post bij de Europese Unie; recentelijk nog als president van Europa, naast José Manuel Barosso. Diezelfde Barosso had zijn post ook te danken aan de Portugese steun voor de oorlogen in Irak en Afghanistan. Niet de veel betere Belgische oud-premier Guy Verhofstad, maar de slappeling Barosso kreeg die post. Waarom werden Balkenende en Bos zo belangrijk gevonden? Omdat zij de Amerikaanse economische belangen verdedigden. De deelname in Irak en Afghanistan waren voor beiden een enorme stoot in hun carrière.

Balkenende heeft een onderzoek naar de Nederlandse deelname aan Irak en Afghanistan altijd tegen gehouden. Hij wist dat hij fout zat en hij wist dat hij deelnam, om zijn eigen politieke toekomst veilig te stellen. Hij vergat de debatten in Nederland en bleef vrijen met Amerika. De PvdA heeft een dergelijk onderzoek altijd voorgestaan. Omdat zij vermoedden dat de Tweede Kamer 'juist was geïnformeerd' (dat is politiek jargon voor 'liegen'). Maar Balkenende wilde niets en dus vermoedde iedereen dat hij iets te verbergen had. Balkenende sprak zelfs af in het regeerakkoord van zijn nieuwe Kabinet, dat er geen onderzoek naar de deelname aan de Irak-oorlog zou komen en dacht daarmee de belangrijkste obstakels te hebben omzeild. Maar de achterban van de PvdA pikte dat niet en onder druk van de publieke opinie kwam dat onderzoek er toch. De PvdA was altijd al tegen de ruzie in die zandbak en zal daar altijd tegen blijven.

Intussen heeft ook de PvdA hoogspel gespeeld. Zij wilden desnoods uit het huidige Kabinet stappen, als Balkenende zijn verklaring niet zou wijzigen. Dat is durf, als je in de peilingen ziet dat de Socialisten er niet bijster goed voor staan. De knieval van Balkenende is gezet, omdat Balkenende zich ook wel realiseert dat geen enkele regering onder zijn leiding de eindstreep haalde. Mede omdat Balkenende op de tijden dat hij de leiding moest nemen, afwezig was. Balkenende was onzichtbaar tijdens de bankencrisis en nam geen leiding toen een paar jaar geleden de LPF overhoop lag. De toon voor het doorzetten van de missie in Uruzgan is ondertussen gezet. De PvdA zal ook hier tegen stemmen, simpelweg omdat je geweld niet moet bestrijden met geweld. Bovendien lopen de kosten aardig uit de klauwen: het uiteen houden van de strijdende partijen in Afghanistan kost de Nederlandse samenleving 1,5 miljard euro per jaar. Het opnieuw tegenstemmen zal de Socialisten niet veel goeds doen.

De vraag is, of het CDA weer een knieval zal maken om deze kabinetsperiode dan toch maar vol te maken. Het antwoord daarop is waarschijnlijk ja. Politieke deskundigen betwijfelen of de onderhandelingsruimte voor de PvdA groter is geworden, nu ze Balkenende op de knieën hebben gekregen. De deskundigen denken, dat het CDA bij een nieuwe beslissing de politieke rekening zal komen vereffenen. Maar ik voorspel dat dit anders gaat lopen; Balkenende kan zich geen tweede blamage veroorloven. Omdat hij geen regie kan nemen, heeft de PvdA hem helemaal in de tang. De PvdA weet, dat Balkenende een slecht regisseur is en dat hij deze regering kosten wat kost wil uitzitten. Anders gaat Balkenende de politieke geschiedenisboekjes in als de slechtste premier die Nederland ooit heeft gehad en dat kan zijn ego niet aan. Balkenende heeft vier Kabinetten geleid en alle vier zijn ze op een fiasco uitgelopen. Deze week werd pijnlijk duidelijk hoe afhankelijk Balkenende is van zijn trouwe adjudanten Verhagen, De Vries en Donner. Als zij hem niet bijstaan, raakt hij nog verder in de tang bij de PvdA en wordt een voortzetting van een missie in Afghanistan onzeker.

De PvdA weet ondertussen waar ze Balkenende en het CDA kunnen pakken en die truc zullen ze nog een keer willen uithalen. Zij hebben nu niets meer te verliezen; in de peilingen staan de Socialisten er slechter voor dan ooit, dus ze kunnen alleen maar winnen. Door het ontbreken van leiderschap en regie zal Balkenende nog diverse keren een knieval moeten maken. Want er passeren nog vier zware onderwerpen de revue; het volkenrechtelijk mandaat voor de oorlog in Irak, de slechte regie van Balkenende tijdens die inval, de voortzetting in Afghanistan en het pakket maatregelen waarmee de kredietcrisis moet worden bestreden. In dat laatste hoofdstuk heeft de PvdA al aangekondigd dat de sterkste schouders de zwaarste lasten moeten gaan dragen. Ze zien niets in een de door het CDA aangekondigde bezuiniging in de zorg (6 miljard). Want waarom mensen aan de onderkant van de samenleving pakken door te bezuinigen op de zorg en niet de veroorzakers aanpakken? De PvdA kondigde deze week ook aan niet te zien in een verlaging van het hoogste belastingtarief, maar eerder een verhoging daarvan. Immers, zo stelden de Socialisten, "de kredietcrisis is veroorzaakt door mensen die toch al veel geld hadden, en nog meer gelden wilden. Bankdirecteuren hebben hoge salarissen omdat ze zo goed zijn. Ze hebben de wereld in de zwaarste economische crisis in 80 jaar gestort, dus kennelijk zijn ze niet zo goed". (bron: Buitenhof, 17 januari 2010)

Minister van Buitenlandse Zaken Maxime Verhagen kondigde in september 2009 al aan dat er best te praten viel over een verlenging van de Nederlandse aanwezigheid in Uruzgan. Daarmee wilde hij eigenlijk eerder gemaakte afspraken verbreken. Het was de PvdA die vervolgens tegen stribbelde. De PvdA verheft nu in een politiek schaakspel die rekening door Balkenende op de knieën te dwingen en als de socialisten dit goed uitspelen, kan dat het CDA de kop kosten en de PvdA zetels opleveren bij de komende gemeenteraadsverkiezingen. Probleem is alleen dat de Socialisten vrijwel nooit kansen ten volle benutten en maar al te graag en al te vaak over gaan tot zelfkastijding en zelfkritiek. Het verzilveren van een kans staat nog steeds niet in hun woordenboek.

En zo kan Uruzgan, dat eigenlijk een glorieuze overwinning voor Balkenende had moeten worden, zijn politieke begraafplaats worden. Tenminste, als de PvdA hem schaakmat weet te zetten.

zondag 3 januari 2010

De kredietcrisis is pas afgelopen, als de veroorzakers zijn uitgeschakeld

Op IJsland is er enorme commotie ontstaan over de zogenaamde "IceSave-wet". Deze wet regelt de terugbetaling van de 2,5 miljard euro aan het Verenigd Koninkrijk en de 1,3 miljard euro aan Nederland. Bij het failliet gaan van de IceSave-bank schoten deze landen dat geld voor, om de eigen bevolking schadeloos te stellen. IJsland kon dat niet, omdat 2,5 + 1,3 = 3,8 miljard euro is en dat is de volledige begroting van het hele land, voor één jaar. Het IceSave-spel is een spel waarin grote fouten zijn gemaakt en zoals altijd gaan de veroorzakers van die fout vrijuit.

Even het geheugen opfrissen: IceSave een dochtermaatschappij van de op één na grootste bank van IJsland, Landsbanki Íslands. De bank werd mei 2008 op de Nederlandse markt actief en deed dat met het aantrekken van spaargeld via online spaarrekeningen. Onder dezelfde naam was de bank al langer actief op de Britse markt. In Nederland hadden begin oktober 2008 ongeveer 108.000 spaarders een rekening bij Icesave, volgens Icesave hadden zij bij elkaar ruim € 1,6 miljard ingelegd. In Groot-Brittannië waren ongeveer 300.000 Icesave-spaarders. Zij hadden ongeveer £ 4,5 miljard ingelegd. Op 7 oktober 2008 zijn alle activiteiten van Icesave Nederland en Landsbanki stilgelegd. Op 13 oktober heeft DNB het depositogarantiestelsel in werking laten treden.

IceSave kwam met grote advertenties met daarin mega-rentepercentages. Hoger, dan op dat moment op de markt als 'normaal' werd beschouwd. Hiermee probeerde de IJslandse nieuwkomer de geld geile Nederlandse consument te verleiden het geld te bewaren bij hun. En de geldbeluste Hollanders kwamen in grote getale. "Je bent een dief van je eigen portemonnee als je niet op deze aanbieding in gaat",zo dachten de geldwolven. De IJslanders wisten de gevoelige snaar van de geld geile Hollanders te raken. Niemand dacht erbij na, wat er zou gebeuren als het mis zou gaan. Immers, bij een faillissement zou de IJslandse Centrale Bank moeten bijspringen en die had maar 65 miljoen euro in kas. Maar, zo dachten de geldbeluste Hollanders, het gaat niet mis. En het leek in het begin ook niet mis te gaan. Immers, dit tafereel speelde zich af, een half jaar vóór dat de kredietcrisis in alle hevigheid losbarstte.

Maar toen de kredietcrisis losbarstte, ging het ook goed mis. In de Verenigde Staten bleken banken geld te hebben geleend, dat er niet was, aan mensen die het niet konden betalen. Op IJsland vielen de drie grote banken Glitnir, Landsbankinn en zakenbank Kaupting in handen van de overheid. Hun expansiedrift had hen de das omgedaan. IJsland was failliet en nu mag de IJslandse bevolking opdraaien voor de schade die Glitnir, Landsbankinn en Kaupting hebben aangericht. Een volkomen onterechte beslissing. Het IJslandse parlement stemde in met een wet, die de terugbetaling aan Nederland en het Verenigd Koninkrijk regelt. Reykjavik hoopt op deze manier in een beter daglicht te komen en haar reputatie enigszins te kunnen redden. Omdat het land failliet is, wil het bijstand van de Europese Unie en daarom wil het lid worden van de Europese Unie. Premier Sigursdottir won er de laatste verkiezingen mee. Waar de IJslanders fel tegen een lidmaatschap van de EU waren, vanwege het visquotum, moet het nu wel. Maar 3,8 miljard euro terugbetalen over de rug van de bevolking, dat gaat de bevolking te ver. De totale begroting voor één jaar is krap 4 miljard euro en het land is nagenoeg failliet. Ruim een kwart van de totale IJslandse bevolking protesteerde hevig en de president weigert voor alsnog de wet te ondertekenen. Als hij dat blijft weigeren, dan komt er een referendum en dan kan de regeling wel eens worden afgeschoten. En ik hoop dat dat gebeurd.

Het is de IJslandse bevolking immers niet aan te rekenen, dat Glitnir, Kaupting en Landsbanki hun expansiedriften niet konden beteugelen. Dat is het management aan te rekenen en die zullen ervoor moeten boeten. Terwijl de IJslandse bevolking krom ligt, om 3,8 miljard euro terug te betalen aan Nederland en het Verenigd Koninkrijk, zitten de veroorzakers nog steeds vast in het zadel. De president-directeur van Landsbanki is al een keer opgepakt voor fraude. Maar vanwege het gebrek aan goede bankmensen is hij weer vrijgelaten en niet veel later aangenomen als hoogste baas van Landsbanki.

De IJslandse situatie tekent de toekomst van de banken in zijn algemeen en die is somber. De banken gingen een jaar geleden wereldwijd massaal onderuit en overheden moesten wereldwijd gezamenlijk 1.600 miljard dollar ophoesten, om ze te redden. De directeuren en managers die door verkeerde beslissingen, wazige financiële producten, expansiedriften en megabonussen de banken willens en wetens naar de ondergang hebben geholpen, zitten er nog steeds. Een aantal van hen incasseerde megabonussen van soms wel 200 miljoen euro per jaar en zit nu waarschijnlijk op een zonnig eiland te genieten van die miljoenen. Anderen namen of kregen ontslag en namen tot soms wel 26 miljoen euro aan ‘afscheidspremie’ mee. Maar vervolgens gaan diezelfde mensen bij een andere bank weer vrolijk verder. Geen enkele bankdirecteur of -manager is ter verantwoording voor de rechter gesleept. Niet op IJsland... Nergens!

Met het afpakken van bonussen het zwaarder belasten van hoge beloningen zouden de overheden een begin kunnen maken. Want geen enkele directeur of verantwoordelijke hoeft ook maar één cent van de 1.600 miljard dollar terug te betalen aan de belastingbetaler of op een andere manier boete doen. Niemand is opgepakt. Geen enkele bankdirecteur of manager is voor de rechter gesmeten. Geen van de veroorzakers hoeft achter de tralies. Terwijl nou juist zij de hele wereld in de grootste crisis sinds de jaren '30 van de vorige eeuw hebben gestort. Zij zijn de veroorzakers. Zij incasseerden miljoenensalarissen en -bonussen, omdat ze naar eigen zeggen zoveel risico hebben gelopen. Maar zij lopen geen enkel risico. Het waren de werknemers van de banken en van verschillende andere bedrijven, die werden ontslagen omdat er geen geld meer was hen te betalen. Die werknemers zitten nu thuis en de vraag is hoe snel ze weer aan het werk kunnen komen. Want vooral de werknemers van eind dertig, begin veertig en ouder komen waarschijnlijk erg lastig of misschien wel nooit meer aan een fatsoenlijke baan. En er is geen enkele bankdirecteur of -manager, die zich heeft moeten verantwoorden voor zijn of haar miserabele beleid. En dat, terwijl je een bankdirecteur en/of -manager pas echt hard raakt, als hij zich moet verantwoorden voor een rechter en die rechter hem/haar vervolgens een paar maanden laat brommen in de cel. Dan worden de ego's van de dames en heren namelijk aangetast. Op dat moment voelen ze zich pas echt crimineel bezig geweest. En crimineel bezig geweest, dat zijn ze.

De toekomst zit er hiermee niet erg rooskleurig uit. Als de kredietcrisis is overgewaaid, dan gaan de dames en heren bankdirecteuren en -managers namelijk weer vrolijk verder, waar ze gebleven waren. Want er is een enorm gebrek aan kennis en kunde over de internationale bankwereld en financiële producten. En misschien wordt dat groepje mensen met kennis en kunde wel bewust klein gehouden, om zo een bemoeizuchtige overheid buiten de deur te houden. Misschien wordt het groepje wel klein gehouden, om zo de overheden op de knieën te krijgen, als de nood aan de man is. De overheden kunnen dan weinig anders dan de bankdirecteuren met veel belastinggeld steunen. Want doen ze dat niet, dan verdwijnen er banen en geldstromen. En er zijn maar al teveel landen, die erg afhankelijk zijn van de geldstromen van de grote banken. Nederland kon niet anders dan de Nederlandse banken steunen. Want in Nederland hebben vijf banken (ING, ABN AMRO, Fortis, SNS Reaal en Aegon) bijna de hele bank- en verzekeringsmarkt in handen. Zo ook op IJsland.

Toen het 50 jaar geleden was, dat het einde van de Tweede Wereldoorlog werd gevierd, werd door criticasters hardop de vraag gesteld wanneer de Tweede Wereldoorlog nou eens was afgelopen. Het antwoord destijds: de Tweede Wereldoorlog is afgelopen, als alle mensen die hem hebben meegemaakt, zijn overleden. En zo ook met de kredietcrisis. Als de veroorzakers ervan niet meer meedoen en er een nieuwe lichting bankdirecteuren en managers komt, pas dan is de kredietcrisis ten einde.

vrijdag 1 januari 2010

Internationale mensenrechten

Op 9 november 2009 was het precies 20 jaar geleden dat de Berlijnse Muur omviel. De Berlijnse Muur stond voor alles, wat volgens het Westen onder de communisten verkeerd ging. Het Westen van Berlijn was immers een symbool voor vrijheid en vooruitgang; het oosten was ingekapseld door de communisten. Ze hielden je in de gaten en als je het niets eens was met ze, dan belandde je in de gevangenis, in strafkampen of in een gesticht. Er was ijzeren discipline en de Staats Sicherheitsdienst, de Stasi, hield van iedereen een dik dossier bij: Wie was je, wat deed je, waar ging je naar school, wie belde je, wie waren je vrienden, had je een strafblad... enzovoorts, enzovoorts. Van privacy had niemand nog gehoord. Iedereen vormde een potentiële dreiging om het zittende communistische regime omver te werpen. Iedereen werd door de Stasi beschouwd als staatsgevaarlijk; tot het tegendeel bewezen was. Daarom werd iedereen strak in de gaten gehouden; telefoonverkeer werd afgeluisterd en afgetapt. Internetverkeer bestond toen nog niet. Iedereen had werk en iedereen liep in dezelfde pas. Dit was het communisme ten voeten uit. De dokter kreeg hetzelfde salaris als de buschauffeur. Het socialisme vierde haar hoogtijdagen. Het vrije Westen, onder leiding van de VS, keek met argusogen naar het communistische oosten. Ze vonden die beperking van de bewegingsvrijheid maar niets. Er was daar maar een beperkte keuzevrijheid. Iedereen moest vrij zijn. We schrijven nu 1 januari 2010 en er is nog weinig veranderd....

Tot 9 november 1989 was het duidelijk in de wereld: je had het oosten. Dat begon bij de grens van de DDR, Tsjecho-Slowakije, Joegoslavië, Roemenie, Bulgarije en verder oostwaarts (alleen Griekenland rekende zich niet tot het Oostblok). In deze landen was het leven streng. In het vrije Westen was je onschuldig, totdat het tegendeel bewezen was. In het Westen was een grondwet. Er was democratie. Vrijheid van meningsuiting en vrijheid van geloof. Je hoefde niet bang te zijn voor elkaar. Je was vrij. In al die Oostbloklanden was het leven veel strenger en mocht je niks. Daar vierde het socialisme hoogtij en socialisme was links en links was verkeerd. In een links regime waren je handen gebonden en mocht je niks. Daarom moest je oppassen voor elk links regime. Daar zijn de internationale mensenrechten in het geding.

Ik moest aan bovenstaand verhaal denken, toen ik gisteren hoorde dat er op Schiphol bodyscans worden geïnstalleerd. Althans, wie waren er al. Nu zijn ze verplicht om te gebruiken bij vluchten naar de Verenigde Staten. Zo’n bodyscan kijkt tot op het naakte lichaam, of er wellicht explosieven op verborgen zitten. Er is lang verzet geweest tegen het gebruik van deze apparaten. Allereerst kunnen beveiligers meekijken tot op het naakte lichaam van iedereen. Zo ook kinderen. Maar ook vrouwen met een mooi lichaam met mooie, ronde borsten, zouden door de beveiligers kunnen worden bekeken. De privacy kwam hiermee in het geding. Daarnaast waren de gezondheidsrisico's niet afdoende onderzocht. Maar dat zal de Amerikanen een rotzorg wezen.

De bodyscan en een grondige fouillering van de passagiers is de laatste handeling voor de passagiers het vliegtuig in mogen naar de VS. Daarvóór zijn ze al gecheckt door het Ministerie van Binnenlandse Veiligheid, het Department of Homeland Security (DHS) en de National Security Agency (NSA), afgedekt door de FBI en de CIA. Men is daar nagegaan wat de eetgewoontes van de passagiers zijn; indien ze geen (varkens)vlees eten, zou dat een aanwijzing kunnen zijn dat ze Moslim zijn en Moslims zijn bij uitstek gevaarlijke mensen. Vooral de CIA jaagt de wereldbevolking die angst aan. Daarnaast hebben DHS, FBI, CIA en NSA alle credit card gegevens van de passagiers doorgelicht. Hierbij wordt tot 5 jaar terug gekeken wat er allemaal is gekocht en bij wie. Indien de passagier in (de buurt van) een Islamitisch land is geweest, zou dat kunnen betekenen dat de passagier een potentieel gevaar voor de Amerikaanse samenleving is. Ook zijn de telefoon-, e-mail- en internetgegevens tot en met 5 jaar terug nagekeken en vergeleken door DHS. Wie ben je, wat doe je, waar ga je naar school, wie bel je, wie zijn je vrienden, heb je een strafblad... Indien de passagier websites heeft bezocht van radicale groeperingen of zelf wellicht een weblog of website is gestart met anti-Amerikaanse leuzen, dan zou de passagier een potentiële dreiging kunnen vormen voor de Amerikaanse samenleving. Alle passagiers die iets hebben gekocht op de luchthaven, mogen dit alleen nog maar vervoeren in doorzichtige plastic tassen. De inhoud van de tas zou namelijk explosieven kunnen bevatten en daarmee zouden ze een vliegtuig boven Amerikaans grondgebied tot ontploffing kunnen laten brengen.

Alle passagiers die naar de Verenigde Staten reizen, moeten tegenwoordig over een biometrisch paspoort beschikken. Hierin zit een Radio Frequency Identification-chip (RFID), waarmee met een speciaal apparaatje de vingerafdrukken en persoonsgegevens kunnen worden afgelezen. Gevaar bij deze RFID-chip is, dat criminelen met dezelfde afleesapparatuur de identiteit van de houder kunnen stelen, zonder dat ze daadwerkelijk het echte paspoort nodig hebben en zonder dat de houder het weet. Beveiligingsexperts verwachten dat het niet lang zal duren, of het DNA-profiel van de houder komt er ook op. En alle passagiers moeten minimaal 48 uur voor aanvang van de vlucht bekend maken, dat ze naar de VS willen reizen. Hiertoe moeten ze een Electronic System for Travel Authorisation (ESTA)-formulier invullen. Na het invullen van dit ESTA-formulier krijg je al dat niet toestemming om aan boord van het vliegtuig te mogen gaan. Let op: dit is geen visumaanvraag! Want die aanvraag komt aan boord, een uurtje of wat vóór je gaat landen. Aan boord van het toestel zit een zogenaamde air marshall; een politieman aan boord van ieder toestel die naar de VS vliegt, die ingrijpt als iemand zich niet als de rest gedraagt. Voor alle hierboven genoemde onderzoeken moeten passagiers drie uur van tevoren aanwezig zijn op de luchthaven van vertrek. Eenmaal aangekomen in de VS, moet je nog door de grenscontrole. Weer wordt je handbagage doorzocht. Tot twee keer toe moet je je lap top uitpakken en worden je tassen grondig doorzocht. Helemaal verdacht ben je pas, als je op je visumaanvraag niet de volledige adresgegevens van je verblijfplaats invult. Weer worden er vingerafdrukken genomen en wordt er een foto van je gemaakt. Bril moet je af doen. Lachen naar het vogeltje mag niet.

De Amerikanen gaan er vanuit dat je aan alle onderzoeken meewerkt, als je niks te verbergen hebt. Maar ergens vind ik het ook wel eng, dat ik met camera's en scans in de gaten wordt gehouden. Vandaag te dag is iedereen schuldig, tenzij uit de vele onderzoeken als hierboven beschreven het tegendeel blijkt. En dan nog twijfelt de Amerikaanse overheid sterk aan je. Het is wachten op de dag dat iedereen massaal uit de kleren moet gaan voor een grondige douche van 20 minuten, waarna poedelnaakt het vliegtuig in te stappen. De man die dan zijn penis niet in bedwang kan houden, is verdacht en zal niet aan boord mogen gaan.

Tot de val van de Berlijnse Muur protesteerden velen tegen het strenge regime van de communisten. De Berlijnse Muur is verworden tot een toeristische attractie en een symbool voor vrijheid van meningsuiting en democratie. Wat de Stasi deed, was verkeerd. Maar als die Staats Sicherheitsdienst twintig jaar later van naam is veranderd en Department of Homeland Security heet, vinden we het blijkbaar allemaal heel normaal. Tegelijkertijd moet je je afvragen of je een potentiële terrorist met al deze voorzorgsmaatregelen echt raakt. Ook niet met het eeuwige geschreeuw van Amerikaanse douanebeambten en de massale aanwezigheid van militaire politie op alle Amerikaanse luchthavens. Als een terrorist echt kwaad wil, zal hij altijd wegen vinden om zijn actie uit te voeren. Met al die strenge beveiligingsmaatregelen tref je niet de mensen die je wilt treffen, maar de mensen die eigenlijk gewoon op vakantie wilden gaan in de VS of elders in de wereld.

Als je als westerse wereld schreeuwt dat alle landen in de wereld de mensenrechten moeten respecteren, dan heb je boter op je hoofd. Je kunt als westerse landen kritiek hebben op landen als China, Noord-Korea, Cuba of het dictatoriale communistische regime in voormalig Oost-Duitsland. Tegenwoordig is het leven al niet veel beter. En ook uw schrijver van dit stuk zal in de gaten worden gehouden, na het schrijven van dit stuk. Niet dat er veel zal veranderen na het schrijven van dit stuk. En de schrijver van dit stuk is een fervent verzamelaar van naaktfotografie. Geen pornografische fotografie of kinderporno, maar naaktfotografie. Het is een vorm van fotografische kunst die de schrijver van dit stuk erg mooi vindt. Misschien vindt DHS de schrijver van dit suk nu een risico en wordt dit stuk verwijderd van het internet. Als dat gebeurd, weet u dat uw schrijver ook onder de microscoop van de DHS, FBI, NSA en CIA ligt. Net als u, die dit stuk leest.

Toch een goed 2010 toegewenst.